Te goedkope merkartikelen tijdens de vakantie

De grote zomervakantie is ten einde en het gros van de Nederlanders heeft zijn dagelijkse bezigheden weer opgepakt. De herinnering aan de vakantie is terug te vinden in onze fotoboeken of in de souveniers die we tijdens ons verblijf elders hebben gekocht. De vraag is alleen: zijn de souveniers allemaal wel merkecht? Of hebben we ons laten verleiden tot een exclusief merkartikel tegen een spotgoedkope prijs? En wie is strafbaar de verkoper of de koper?

Deze zomervakantie verbleef ik met mijn gezin in Italie. Het is een heerlijk land als het gaat om cultuur, natuur en de gastronomie. Op de plaatselijke marktjes doen we onze inkopen. Op deze marktjes worden ook veel accessoire artikelen verkocht. Zoals wij in onze VOC-tijd onze nieuw ontdekte medemens met spiegeltjes en kraaltjes hebben verleid, zo worden wij nu door hen verleid met goedkope kleding, tassen, sieraden of zonnebrillen. Alleen zijn deze artkelen vaak voorzien van een bekend merk (logo of naam). De merkartikelen worden tegen "good prices" of "sehr billig" aangeboden. De prijzen worden meestal niet vermeld, daar zal je voor moeten onderhandelen. Ik zie veel Gucci tassen liggen die bij navraag rond de 18 Euro kosten. De kwaliteit is dubieus en ik vraag me dan ook af of de tas bij thuiskomst van ellende uit elkaar zal vallen.
Op het strand in Italië zijn de aanbieders van accessoire artikelen helemaal kwantitatief aanwezig. Hier worden de zonnebrillen met ondermeer het Armani logo verkocht voor maar 5 Euro en drie voor een tientje. Ik wil de kwaliteit van het glas niet weten.
 
De verkopers zijn erg opdringerig. Nadat 3 masseuses, 5 parero-, 3 tassen-, 2 strandlaken- en 6 zonnebrilverkopers mij hebben aangesproken, kan ik me niet meer inhouden. Ik kan mijn achtergrond niet meer verlochenen. Ik zeg in het Engels tegen de Pakistaanse verkoper dat wat hij aanbied, illegaal is; we dit counterfeit noemen. De strandverkoper is plotsklaps zijn koloniale moerstaal vergeten en begint in het Italiaans dat hij me niet begrijpt. Hij loopt door en laat me voor de rest van de dag met rust.

Het verbaast me dat in een Europees land zoals Italië de verkoop van dit soort nepartikelen oogluikend wordt toegestaan. De controle is maar mondjesmaat terwijl de verkoop van counterfeit bij wet verboden is. Sterker nog, er zijn strenge Europese regels die het verhandelen van nepartikelen reguleren. Wat de meeste toeristen niet beseffen is dat het aankopen van een nepartikel ook strafbaar is. Hierbij is doorslaggevend dat de koper moet of had moeten weten dat het om een nepartikel gaat. In het geval van marktverkopers die Gucci tassen aanbieden of de strandverkoper van Armani zonnebrillen tegen een miniem bedrag, staat het buiten kijf dat we hier te maken hebben met counterfeit artikelen.
Het is misschien aantrekkelijk om bezitter te zijn van een exclusief merkartikel maar juist de aankoop van een dergelijk nepartikel maakt inbreuk op het merk en doet afbreuk aan deze exclusiviteit.
De houder van het merk heeft het uitsluitende recht om het merk te voeren. Een ieder die zonder zijn toestemming zijn merk (of logo) verkoopt pleegt een strafbaar feit. In het geval bij nep merkartikelen geldt dit ook voor de koper. Dus hoe attractief de aankoop ook mag zijn, laat je hierdoor niet verleiden.
De volgende dag op het strand zie ik de strandverkopers alweer richting mijn strandlaken lopen. Ik houd mijn ogen gericht op mijn boek en kijk niet op behalve als ik "mama" hoor roepen door een van mijn kinderen.

counterfeit-namaak-producten



De laatste artikelen
DJ Djoko moet naam wijzigen
Rituals te koop bij The Body Shop?
Misleidende duurzaamheidsclaims Primark
Prada patroon – basaal en alledaags
The Bulldog eist terecht schade van Red Bull
Onze klanten
Volg Abcor
merkenbureau abcor op facebookmerkenbureau abcor op twitter merkenbureau abcor op linked in merkenbureau abcor op google plus
eiser
gedaagde
eiser
gedaagde

IP Kennisquiz over modellenrechten

Eiser verkoopt online haar kinderfietsen. Om haar rechten te beschermen heeft het bedrijf het design van deze fietsen vastgelegd als Uniemodel. Via een meervoudig model registreert het bedrijf in een keer 10 nieuwe uitvoeringen van haar kinderfietsen als Uniemodel. Als Gedaagde met een vergelijkbare fiets komt, volgt er een procedure. Eiser stelt onder andere inbreuk op haar modelrechten. Gedaagde stelt dat dit niet zo is. Een model moet nieuw zijn en eigen karakter hebben. Gedaagde stelt dat het model niet nieuw is omdat er diverse fietsen al stukjes te vinden zijn van dit model. Eigenlijk zijn de fietsen van gedaagde een combinatie hiervan, dus om die reden hebben de fietsen geen eigen karakter. De modellen zijn volgens gedaagde dan ook nietig. Mochten de modellen van eiser geldig zijn, dan wijkt zijn fiets voldoende af. Gedaagde stelt namelijk dat eiser in het meervoudige model bescherming heeft gevraagd voor min of meer gelijkende modellen. Blijkbaar vindt eiser dat deze modellen van elkaar afwijken om een andere algemene indruk te wekken. De fietsen van gedaagde wijken net zoveel af, dus wekken dan ook een andere algemene indruk (het zogenaamde tangwerking argument). Wie heeft er gelijk, zijn de fietsen van eiser een geldig model ondanks dat het bestaat uit al bekende aspecten uit allerlei fietsen en/of wijkt het model van gedaagde voldoende af en kan gedaagde een beroep doen op de tangwerking in verban met het meervoudig model?